Below is a piece about my (no longer) hidden desire to be a 19th century sailor of some raw, rummy kind. Performed at the Festina Lente Poetry Slam contest (First Rounds # II) in Amsterdam on November 18, 2013:
Zeeman
Soms ben ik graag een harige zeeman
Kalend
Kapitein en knecht van eigen vleet
Gekleed in stank
En beklad met ankers, kreeft en zeemeerminnen
Vlaggen van hellische engelen
Spierballen als Popeye
Met pruimtabak tussen zijn rotte kiezen en ranzige wangen
Prangend, kankerend;
Wachtend op die verlossende rochel op het dek
En hoe de rum van de vorige avond
Het geheel zeer binnenkort zou volgen
Een vadsige zeeman
Die heimwee heeft naar vissersdorpen uit de 19e eeuw
Waar dronken kinderen en ploeterende wijven wachten
Die het gemis botviert op zijn stadse schatjes
Voor lief nemende de platjes
In zijn reeds onverzorgde baarden
Soms ben ik graag een harige zeeman
Met accordeons en Keltische fluiten
In zijn oorschelpen
Een vadsig kornuit, varend
Boegbeeld van kijf
Met zo’n brandend verlangen
Naar zijn zwoegende wijf
Ike for IG Karfield 